Με τέτοιες πράξεις ελευθερώθηκαν έθνη, αντιστάθηκαν λαοί, γράφτηκαν παραδείγματα ηρωισμού που φώτισαν κοινωνίες και γενιές.
Δεν έχει σημασία τι λέμε εμείς, σημασία έχει τι είπε εκείνος που έγραψε το αποχαιρετιστήριο γράμμα που ήταν και μια βολή προς την ιθύνουσα τάξη.
Πολλοί θα σκυλέψουν στο πτώμα του. Σημασία έχει η πράξη και ο συμβολισμός της στον καθένα μας. Άλλους θα τους ενθουσιάσει, δείχνοντας ότι υπάρχει δρόμος δυναμικής αντίστασης, άλλους θα τους φοβίσει, δείχνοντας τον αναπόφευκτο δρόμο της ταπείνωσης που μας περιμένει, άλλους θα τους προβληματίσει, πετυχαίνοντας ακριβώς αυτό που επιδιώκει μια δημοσιοποίηση της πιο ακραίας ιδιωτικότητας. Τι πιο “κατ’ ιδίαν” από την αυτοκτονία, το τέλος, τη στιγμή που εσύ φεύγεις και στον κόσμο αυτό, που κάποτε ήταν και δικός σου, μένουν πια οι άλλοι. Για ποιο λόγο να επικοινωνήσει κανείς με έναν κόσμο από τον οποίο αποχωρεί οριστικά, εκτός από την διάθεση μιας προσφοράς, την εντελώς άδολη διάθεση να αφήσεις σε αυτούς που μένουν μια παρακαταθήκη. Και τα λόγια σου, αυτά καθ’ εαυτά είναι μια παρακαταθήκη, αλλά η πράξη είναι ακόμη μεγαλύτερη.
Τα λόγια είναι θεωρίες, προσπάθειες να εξηγηθεί η ζωή. Η πράξη είναι η ίδια η ζωή, έστω κι αν είναι θάνατος, γιατί και ο θάνατος είναι μια πράξη της ζωής, το τέλος της, η αυλαία, που σηκώνεται στη γέννηση και πέφτει στην λήξη.
Ο συνταξιούχος έδειξε ότι η ζωή δεν έχει αξία αφ’ εαυτής χωρίς τον θάνατο που την συνοδεύει. Μηδένα προ του τέλους μακάριζε! Με τον θάνατό του έκανε μεγαλειώδη τη ζωή του και μας έδειξε τον δρόμο. Όχι τον δρόμο της αυτοκτονίας, τον δρόμο της αξιοπρέπειας!
Φτύστε όσους σκυλέψουν πάνω στον θάνατο του. Φτύστε όσους δεν δουν την πράξη και δεν ακούσουν τα δικά του λόγια, σεβόμενοι τη μεγαλειώδη πράξη αντίστασης που έλαβε χώρα μπροστά στα μάτια μας.
Ας μην ξεχνάμε ότι δεν αυτοκτόνησε από απελπισία ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ. Αυτοκτόνησε από απελπισία ΠΟΛΙΤΙΚΗ. Οικονομικά, όσο κι αν δυσκολευόταν, μπορούσε να τα βολεύει, με την συνείδησή του δεν μπορούσε να τα βολεύει και με ό,τι έβλεπε να συμβαίνει γύρω του.
