Μας πήρανε τον 13ο και τον 14ο μισθούς (περίπου 3.300 για εμένα) και έδωσαν στη θέση τους ένα επίδομα 800 ευρώ. Μας πήρανε και διάφορα επιδόματα και μείωσαν τον μισθό κατά ακόμη 80 περίπου ευρώ μηνιαίως. Τώρα μου κόβουν 270 μηνιαίως. Από 1650 καθαρά ευρώ τον μήνα θα παίρνω περίπου 1300. Αυτά δεν είναι δικές μου περιπέτειες, είναι ΟΛΩΝ των υπαλλήλων του κράτους. Κάποιοι μάλιστα είναι σε ακόμη χειρότερη θέση και γιατί το ποσοστό μείωσης είναι μεγαλύτερο και γιατί το απόλυτο νούμερο του μισθού είναι πολύ μικρό με αποτέλεσμα να υπάρχει πρόβλημα επιβίωσης.
Προς το παρόν όλοι ζούνε, σχεδόν χωρίς μεγάλες απώλειες εκτός από τους άνεργους-απολυμένους. Αυτό γιατί αρκετοί έχουν ακόμη καύσιμα, δηλαδή έχουν σπίτι δικό τους, δεν χρωστάνε πολλά σε τράπεζες και κάρτες και κάποιος στο σπίτι εργάζεται ή συνεχίζει να παίρνει σύνταξη. Μπορεί να υπάρχει ένα υπόλοιπο σε κάποιο βιβλιάριο ή να υπάρχει κάποιος στην οικογένεια που ακόμα κρατάει και μπορεί να βοηθάει. Όλα αυτά όμως θα κρατήσουν λίγο.
Και όχι μόνο. Τα τιμολόγια των ΔΕΚΟ ανεβαίνουν, οι έκτακτες εισφορές γίνονται μόνιμες, οι φόροι σε ακίνητα μετατρέπουν και τους ιδιοκτήτες σε νοικάρηδες, η μείωση των αφορολόγητων (και ειδικά του βασικού αφορολόγητου) και οι αυξήσεις ειδών (αντί μειώσεων) μαζεύουν πολλά σύννεφα πάνω από τα κεφάλια μας. Η κατάσταση είναι εξαιρετικά σοβαρή.
Προοπτική: Είτε θα φύγουμε από το ευρωπαϊκό πρόγραμμα (με τη θέλησή μας ή χωρίς) οπότε κινδυνεύουμε να διανύσουμε μια περίοδο πλήρους αναρχίας με απροσδόκητες συνέπειες, είτε θα παραμείνουμε στο μνημόνιο οδεύοντας συνεχώς προς τα κάτω καθώς η ύφεση θα κλείνει και όσα μαγαζιά κρατιούνται ακόμα, η ανεργία θα χτυπήσει κόκκινο, οι "ζώνες ειδικών εργασιακών συνθηκών" θα γίνουν "μόνες και υποχρεωτικές λύσεις" και η Ελλάδα θα γίνει κάτι λίγο παραπάνω από τη Βουλγαρία ή την Αλβανία. Κι αυτό όμως για πόσο ακόμη;
Και τι θα μας σώσει;
ΕΞΩΓΕΝΩΣ θα σωθούμε αν σωθεί η Ευρώπη, η Δύση, πράγμα δύσκολο να γίνει χωρίς πόλεμο. Η κατάρρευση της παραγωγικής βάσης της Δύσης είναι κάκιστος οιωνός. Όλη η ανθρωπότητα οδεύει προς Κινεζοποίηση ή Ινδοποίηση ήτοι κάστες, φτώχεια, πνευματική ένδεια. Οι χώρες αυτές ήταν κάποτε πνευματικοί οδηγοί της ανθρωπότητας, σήμερα όμως μόνο νεκροθάφτες μπορούν να γίνουν. Και τα καθεστώτα τους φαίνονται σταθερά, δεν είναι Λιβύη ή Ιράκ για να παίζουν οι Αμερικάνοι, Επομένως η εξωγενής λύση είναι μακρινή.
ΕΝΔΟΓΕΝΩΣ θα σωθούμε αν καταφέρουμε να αλλάξουμε. Όχι άμεσα βέβαια, μετά από 20-30 χρόνια, με την τωρινή γενιά των 50ρηδων να πληρώνει το βαρύτερο τίμημα και την γενιά των 30ρηδων να σηκώνει κι αυτή ένα μεγάλο βάρος. Ίσως έτσι τα σημερινά 10χρονα παιδιά να αλλάξουν νοοτροπία. Θετική σκέψη χρειάζεται και ορθολογισμός, αυτά που λείπουν από τον μπασταρδεμένο πνευματικά Νεοέλληνα. Πέρασμα επί τέλους στη "δύση" και επιτέλους διαφωτισμός! (καθυστερημένος κατά 300 χρόνια). Τότε, θα έχουμε όχι μόνο ελπίδες να επιβιώσουμε σαν έθνος αλλά θα έχουμε όλες τις δυνατότητες να μεγαλουργήσουμε καθώς έχουμε την τύχη να ζούμε εκεί που κάποτε έζησαν οι Έλληνες και να μιλάμε τη γλώσσα τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου