Ενώ ο Σύριζα προετοιμάζεται για να κερδίσει ΚΑΙ τον κεντρώο χώρο και να πάρει την πρώτη θέση και την κυβέρνηση στις προσεχείς εκλογές, στα αριστερά του ο Αλαβάνος εξαγγέλλει το κόμμα της δραχμής, αυτό δηλαδή που δεν θα έχει κανένα ταμπού να πει ότι το συμφέρον των Ελλήνων ΠΡΟΤΑΣΣΕΤΑΙ και αυτό πιθανότατα θα μας πάει στη δραχμή που με τον τρόπο αυτό είναι καλοδεχούμενη. Ο Σύριζα λέει κάτι τέτοιο αλλά με μια παραλλαγή. Προτάσσουμε λέει το συμφέρον των Ελλήνων και έτσι πιθανότατα -λέει- δεν θα πάμε στη δραχμή. Άλλο το "καλοδεχούμενο" κι άλλο το "πιθανότατα"!
Το ποσοστό των Ελλήνων που προτιμούσαν τη δραχμή ξεκίνησε από το 0%, έφτασε στο 15% κάποια στιγμή πριν τις εκλογές και τώρα έχει ξεπεράσει το 40%. Σε λίγο θα είναι σαφής πλειοψηφία. Το παραμύθι ότι με τη δραχμή θα καταστραφούμε έχει ξεφτίσει. Ο φόβος δεν είναι τόσο μεγάλος πια αφού έτσι κι αλλιώς φτάσαμε κοντά στον πάτο.Το ισοζύγιο του δημοσίου με όλα αυτά τα μέτρα που πάρθηκαν έφτασε στο "ίσα βάρκα ίσα νερά" και αποκαλύπτεται με όλο και πιο ανενδοίαστο πλέον τρόπο ότι το ζήτημα δεν ήταν η οικονομική μας εξισορρόπηση (που με πολύ ύποπτο και αμφισβητήσιμο τρόπο θεωρήθηκε ανισόρροπη) αλλά η δημιουργία ζώνης φτηνής εργασίας για να μπορεί η Γερμανία να είναι εξαγωγική χώρα με χαμηλά μεροκάματα (τα δικά μας).
Την κρίση του ο καπιταλισμός θα την ξεπεράσει με πνίξιμο χωρών όπως εμείς στον νότο της ΕΕ γιατί έτσι αποφάσισαν οι κυρίαρχες στο Ευρώ χώρες (βασικά η Γερμανία) και εκεί αποβλέπουν τα μέτρα που μας επιβάλουν. Τα καταφέρνουν μέχρι στιγμής χάρη στα δυο βασικά τους στηρίγματα:
1) στα τερατώδη ΨΕΜΜΑΤΑ, στα ΕΥΡΩΣΤΑΤΙΣΤΙΚΣ και στη ΜΑΥΡΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ
2) στις λίστες Ζήμενς, Φεροστάλ, κλπ. και στις κασέτες των υποκλοπών με τα οποία κρατούν το παραδοσιακό πολιτικό σύστημα (ΠαΣοΚ και ΝΔ) όμηρο και το έχουν μεταβάλει σε υπηρέτη τους.
Ωστόσο σιγά-σιγά η ελληνική κοινωνία αρχίζει και καταλαβαίνει. Βλέπει πως αντιδρούν και οι Ισπανοί και οι Ιταλοί και αντιλαμβάνεται πως με τον ύπνο του δικαίου και την αμάσητη κατάποση των ψεμμάτων και της προπαγάνδας οδηγούμαστε και ο καθένας ξεχωριστά και η χώρα ως σύνολο στην καταστροφή.
Η κίνηση Αλαβάνου με την δραχμή προμετωπίδα είναι ένα χαρακτηριστικό των καιρών. Σε άλλη εποχή δεν θα τολμούσε κανείς να μιλήσει ανοιχτά για την έξοδο από το ευρώ. Το ταμπού έχει πέσει προ πολλού. Για το ΚΚΕ δεν υπήρχε ποτέ, για μεγάλο μέρος του Σύριζα δεν υπάρχει επίσης, πολλοί δεξιοί το βλέπουν πια θετικά σαν μόνη διέξοδο, ο Καμένος παρ' όλο που δεν το έχει υιοθετήσει, το βλέπει κι αυτός αναγκαίο, η Χρυσή Αυγή το θέλει, μένουν απομονωμένοι μόνο οι δυο εταίροι ΠαΣοκ και ΝΔ να στηρίζουν ακόμη το ευρώ ανεπιφύλακτα. Δεν υπάρχει όμως η λάμψη αυτού του επιχειρήματος "ΕΥΡΩ της ευημερίας και προστασίας ή ΔΡΑΧΜΗ της καταστροφής;" που τρόμαζε και μόνο με τις αντανακλάσεις του. Κι αν η κυβέρνηση συνεχίσει έτσι να μαυρίζει το μέλλον των Ελλήνων (και δεν ξέρω αν μπορεί να κάνει και αλλιώς), σύντομα το επιχείρημα όχι μόνο θα πάψει να είναι γυαλιστερό αλλά θα καταντήσει και ανέκδοτο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου